نکاتی درباره سرعت اینترنت: وقتی از شاهراههای ارتباطی دوریم !
شاید یکی از مهمترین دلایل کاهش کیفیت اینترنت در ایران ناشی از مسیر پر پیچ و خمی باشد که شرکتهای اینترنتی، ما را از طریق آن به اطلاعات مورد نظرمان میرسانند.
چرا اینترنت ایران کیفیت ندارد؟ این مهمترین سوال کاربران ایرانی است که روز به روز با افزایش تقاضا برای دسترسی به سرویسها و سایتهای اینترنتی مختلف تکرار میشود. جامعه اینترنتی ایران شامل کاربران، شرکتهای ISP و مدیران ارتباطی کشور پاسخ به این پرسش و نیاز را در افزایش حجم پهنای باند اینترنت دیده است. بسیاری از ما تصور میکنیم اگر نمیتوانیم با سرعت مناسب یک صفحه اینترنتی را باز کنیم یا یک تماس تصویری معقول با Skype و گوگل داشته باشیم مشکل از سرعت اینترنتی است که خریداری کردهایم و به سراغ بستههای اینترنتی با سرعت بالاتر میرویم. شرکتهای اینترنتی هم با بهرهگیری از این تصور رقابت خود را روی ارائه سرعت بالاتر به کاربران قرار دادهاند و مدیران ارتباطی کشور نیز توسعه را در افزایش پهنای باند دیدهاند.
مقایسه میزان تاخیر در شبکه ایران و کشورهای منطقه
در صورت اتصال به شبکه EPEG ایران در مسیر اتصال فیبر نوری هند – آلمان قرار میگیرد که سرعت و کیفیت اینترنت کشور را متحول خواهد کرد
مسیر پر پیچ و خم و رانندگان ناشی
شاید یکی از مهمترین دلایل کاهش کیفیت اینترنت در ایران ناشی از مسیر پر پیچ و خمی باشد که شرکتهای اینترنتی، ما را از طریق آن به اطلاعات مورد نظرمان میرسانند. این مسیر از کامپیوتر ما شروع میشود و از خطوط تلفن به مخابرات شهر یا استان و از آن جا به شرکت اینترنتی مورد نظرمان میرسد. از آنجا به بعد درخواستهای اینترنتی ما به شرکت زیرساخت داده میشود و پس از عبور از شبکه بزرگ این شرکت تازه وارد بزرگراههای جهانی میشود. در ایران شرکت زیرساخت بهعنوان شرکت اول اینترنتی کشور مسوولیت مستقیم مسیریابی این درخواستهای اینترنتی را برعهده دارد. این شرکت با توجه به اتصالات مختلف به شبکه جهانی میتواند مسیرهای مختلفی را برای این مسیر در نظر بگیرد. هر چقدر این مسیرها طولانیتر بشوند میزان تاخیر در رسیدن بستهها و بازگشت آنها نیز بیشتر میشود و هر چه این مسیر مستقیمتر باشد سرعت رفت و برگشت بستهها بیشتر است. یک بررسی ساده زمان ارسال یک بسته داده ۶۴ بیتی را به لسآنجلس از طریق اپراتور فیبر عمانتل (که تحت قرار داد شرکت زیرساخت قرار دارد) ۳۹۷ میلیثانیه نشان میدهد. همین بررسی زمان ارسال این بسته را از طریق شبکه Flag حدود 290 میلیثانیه و از طریق اپراتور فیبر Cable & Wireless فقط 246 میلیثانیه نشان میدهد. مدیریت ترافیک امروزه به شرکتهای بزرگ اینترنتی کشوری مانند زیرساخت این اجازه را میدهد که خود مسیر رفت و برگشت بستههای اینترنتی را برعهده بگیرند و این چیزی است که ظاهرا این شرکت در قراردادهای خود با شرکتهای فیبر در نظر نگرفته است و این شرکتها به شکل دلخواه بستهها و درخواستهای اینترنتی ایران را مدیریت میکنند. به این ترتیب گاه درخواستهای کاربران ایرانی یک مسیر بسیار طولانی و اشتباه را تا رسیدن به مقصد و بازگشت از آن طی میکند. رانندگان ناشی بستههای اینترنتی بزرگترین عامل تاخیر دریافت و ارسال این بستهها هستند.
گزارش Global Traceroute Data نشان میدهد که میزان تاخیر (Latency) ارسال و دریافت بستههای اینترنتی ایران از کشورهای عراق، لبنان، سوریه، مصر و عربستان و حتی فلسطین (بخشهای تحت قیمومیت فلسطینیها) پایینتر است.
نوشته : شهرام شریف، روزنامه دنیای اقتصاد، به نقل از سایت آیتیایران
بدون دیدگاه